Ping test

Co to jest DSL

Pod pojęciem DSL (ang. Digital Subscriber Line) kryje się rodzina technologii umożliwiających transmisję danych cyfrowych o maksymalnej przepustowości do 40Mbit/s przy wykorzystaniu klasycznych, analogowych linii telefonicznych. Od strony praktycznej procedura wygląda następująco:

  • Jako medium transmisyjne pomiędzy dwoma odległymi od siebie komputerami lub urządzeniami służy analogowa linia telefoniczna.
  • Do obu końców linii podłączone są urządzenia DSL (potocznie zwane modemami), a do modemów komputery, za pomocą typowego sieciowego przewodu wielożyłowego (skrętka).
  • Modem DSL odbiera od komputera informacje w postaci cyfrowej, następnie przekształca je na postać cyfrową i przesyła linią telefoniczną do drugiego z modemów.
  • Modem odbiorcy ponownie dokonuje konwersji sygnałów, tym razem na informację w postaci cyfrowej i przekazuje do komputera.
  • Modemy DSL do przesyłu informacji wykorzystują pasmo częstotliwości powyżej 5KHz, niewykorzystywane podczas normalnych rozmów telefonicznych.
  • Pomiędzy modemem a linią telefoniczną musi znajdować się urządzenie o nazwie splitter, będące po prostu filtrem analogowym – jego rolą jest rozdzielenie sygnału o częstotliwości poniżej 5KHZ i skierowanie go do telefonu oraz sygnału o wyższej częstotliwości, który powinien trafić do modemu DSL.

Obecnie na rynku dostępnych jest wiele technologii z rodziny DSL (choć właściwszą i częściej spotykaną nazwą jest xDSL), najpopularniejsze z nich to:

  • ADSL (ang. Asymmetric Digital Subscriber Line) – łącze asymetryczne. Jest wykorzystywane przy tworzeniu połączeń klienckich z internetem, jego cechą jest większa maksymalna przepustowość w stronę klienta niż w stronę serwera (internetu). U podłoża tego rozwiązania leży fakt, że przeciętny użytkownik internetu znacznie więcej danych ściąga na swój domowy komputer niż wysyła do sieci, więc technologia niesymetrycznego łącza pozwoli zwiększyć komfort pracy przy jednoczesnym obniżeniu lub zachowaniu kosztów jego instalacji i utrzymania. Najczęściej spotykane przepustowości ADSL to od 8 do 24 Mbit/s do użytkownika i od 128 kbit/s do 1 Mbit/s od użytkownika.
  • SDSL (ang. Asymmetric Digital Subscriber Line) – łącze symetryczne. Stosunkowo rzadko stosowane podczas budowy sieci dostępu do internetu, jego cechą jest jednakowa przepustowość w obie strony, najczęściej wynosząca 1.5 lub 2 Mbit/s.
  • HDSL (ang. High data rate Digital Subscriber Line) – jedna z nowszych technologii z rodziny xDSL, wykorzystująca jako medium transmisyjne miedzanie przewody telefoniczne, jednocześnie korzystająca ze znacznie szerszego zakresu częstotliwości – od 5 do 300 KHz. Dzięki temu rozwiązaniu możliwe jest uzyskanie przepustowości do 784 kbit/s na jednej parze przewodów miedzianych, a maksymalna przepustowość łącza jest bezpośrednio zależna tylko od liczby par przewodów. Wadą technologii HDSL jest znaczne pogarszanie się jakości i przepustowości łącza wraz ze wzrostem długości okablowania, maksymalny zasięg jednego segmentu może wynosić do 4000 metrów.
  • VDSL (ang. Very High Speed Digital Subscriber Line) – technologia umożliwiająca uzyskanie przepustowości do 52Mbit/s w jedną stronę lub 26Mbit/s w obie przy użyciu jednej tylko pary przewodów miedzianych. Jej zasadniczą wadą jest maksymalny zasięg pojedynczego segmentu okablowania, który nie może przekroczyć 300 metrów. Technologia VDSL jest w związku z tym wykorzystywana najczęściej do budowy lokalnej infrastruktury dostępu do sieci komputerowej.
  • Oprócz powyższych, istnieje jeszcze szereg innych technologii z rodziny xDSL, jak np. IDSL (cyfrowa linia abonecka, zbliżona do ISDN), skyDSL (technologia wykorzystująca łącza satelitarne), itp. Są one jednak stosowane na znacznie mniejszą skalę, więc ich znaczenie jest wyraźnie mniejsze.